🧠 ADHD wordt vaak beschouwd als een hersenstoornis. Dat wordt dan als een gegeven gezien, terwijl dit neurobiologische narratief verschillende negatieve consequenties kan hebben.

🔊 In deze recente commentary beargumenteer ik dat een al te biologische blik op ADHD kan leiden tot decontextualisatie: de gedachte dat kinderen zelf, of hun brein, primair verantwoordelijk zijn voor hun ADHD gedrag. Decontextualisatie kan ervoor zorgen dat kinderen pessimistischer naar de toekomst kijken, meer stigma ervaren, en dat in hun behandeling in een te vroeg stadium medicatie wordt ingezet – in plaats van de effectieve meer op de context gerichte interventies waar wij ons in het PAINT Psychosocial ADHD & disruptive behavior Interventions consortium al jaren hard voor maken.

💻 Lees het artikel hier: https://lnkd.in/eNYWEbaR